28 juli 2001 Chateau Salins – Bettembourg 128 km

Vanmorgen een uur eerder opgestaan omdat we een lange tocht gepland hebben. De eerste 50 km hebben we zowat in een stuk gefietst omdat we domweg niets tegenkwamen onderweg. Dit is echt een nadeel in Noord-Frankrijk, saaie dorpen zonder iets en rondom alleen maar hooi, strooi en heuvels.
In totaal hebben we vandaag 1000 mtr geklommen en 1000 mtr gedaald. Gezien de dagafstand hebben we dus heel hard gewerkt en zijn we vandaag in Luxemburg terecht gekomen.
We kunnen het nu wat rustiger aan gaan doen. Te beginnen met morgen als onze vrienden Rinus, Rianne en Sanne het eten klaar maken. Zij zitten op een camping in Diekirch. Niet helemaal op onze route maar we gaan toch maar op bezoek.

29 juli 2001 Bettembourg – Diekirch 84 km

In eerste instantie een mooi tochtje totdat we via de drukke provinciale weg onderweg gaan naar Luxemburg-stad. Daar moeten we een mooie route onder de stad door krijgen volgens het boekje. Nou we hebben alles gezien, lange trappen waar we van de fiets moesten, steile klimmetjes, maar geen route onderdoor. Nadat we Luxemburg-stad weer verlaten hebben is het een lange rechte weg naar Diekirch waar een heerlijk koel pilsje en een paar leuke vrienden op ons wachten. ’s Avonds genoten van de nasi uit de Skottelbraai. Gezellig nog een paar pilsjes zitten drinken en bijkleppen natuurlijk.

30 juli 2001 Diekirch –  

’s Ochtends worden we gewekt door Rinus met de mededeling: het is verschrikkelijk maar jullie fietsen zijn weg. Ik antwoord nog dat hij ons dan maar met de auto iedere dag een stukje verder moet brengen, de grapjas. Na vijf minuten was het toch tijd om eens uit de tent te kijken. Ik schrok me te pletter, de fietsen waren inderdaad weg. De boom waartegen onze fietsen stonden was leeg met slechts een doorgeknipt kabelslot eromheen. Je weet niet wat je op dat moment overkomt. Later blijkt dat er die nacht zo’n 10 mountainbikes zijn gestolen. De hulp van de Nederlandse eigenaar van camping “Op de Sauer” is ronduit slecht en ik sta nog even op het punt hem, na wat denigrerende opmerkingen, een oplawaai te verkopen. Je bent op dat moment in alle staten.

Onze vrienden besluiten hun vakantie drie dagen eerder te beëindigen en ons naar huis te brengen. Ik weet wel dat we geen aangename gasten waren op de terugreis, je zit gewoon in een roes. Je hoort in die omgeving op een fiets te zitten en niet in een auto. Later die week hebben we nog geprobeerd om een dag op onze race-fietsen door Limburg te toeren wat uitliep op een disaster, we hadden hier allebei eigenlijk geen zin in.

Onze verzekering liet weten dat we per bike recht hadden op f 500,=. Dat dekte nog geen derde deel van mijn fiets, dus nog een flinke onkostenpost erbij. Nu zijn onze fietsen beter verzekerd maar hopen we dit nooit meer mee te maken. Het verwerken van die tegenvaller heeft nog geruime tijd geduurd.

EINDE